Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Το "δράμα" της εργαζόμενης μητέρας!

   Καλησπέρα, καλησπέρα! Όπως όλοι ζείτε στο πετσί σας το τέρας της ανεργίας έτσι και εγώ είχα την ανάλογη εμπειρία αφού από τις αρχές του χρόνου έψαχνα για δουλειά και απάντηση δεν πήρα ούτε μία. Έτσι αφού είδα και αποείδα αποφάσισα με την βοήθεια των δικών μου και με κάποιες ελάχιστες οικονομίες που είχαμε στην άκρη να ανοίξω ένα πρατήριο άρτου με κουλουράκια και τα συναφή, αναγκαστική επιχειρηματικότητα που λέμε, νέος όρος στην ελληνική πραγματικότητα!

  Έτσι από τα τέλη Μαΐου έχω το δικό μου μαγαζί!Φυσικά είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε αυτή η δυνατότητα και μπορώ να απασχολούμαι (ελπίζω να πάει καλά!) αφού πολλοί γύρω μου δεν μπορούν. Αλλά ρε κορίτσια αυτός ο αποχωρισμός το πρωί από τον μικρό μου(είναι 2,5) είναι το χειρότερό μου! Αν φύγω και δεν έχει ξυπνήσει έχει καλώς, αν όμως είναι ξύπνιος δεν το αντέχω! Κλαίει και φωνάζει μαμά μη φύγεις,μην ανοίξεις το μαγαζί και τα σχετικά...

  Αφήστε που και σπίτι να είμαι έτσι και δει να πλησιάζω την τσάντα μου και μόνο για να πάρω  κάτι από μέσα με ρωτάει: "Μαμά θα φύγεις? Μη φύγεις". Ζω ένα ψυχολογικό μαμαδικό δράμα...